Κατερίνα Κορρέ
Η εισήγηση επιχειρεί να σκιαγραφήσει αφενός το καθεστώς εξουσίασης της περιοχής των Παλαιών Πατρών τον ΙΕ΄ αιώνα με έμφαση στις επιμέρους κοινωνικές ομάδες και τις σχέσεις εξουσίας που αναπτύχθηκαν μεταξύ τους, αφετέρου στις συνθήκες κάτω από τις οποίες διαμορφώθηκαν οι σχέσεις αυτές. Από τη συνδυαστική έρευνα στις βυζαντινές και βενετικές πηγές, προκύπτει ότι το κλίμα ανασφάλειας από τις εχθρικές επιδρομές και η ανάγκη προστασίας των κατοίκων δρομολόγησαν επιλογές, οι οποίες έφεραν στο προσκήνιο συγκεκριμένους εκπροσώπους της τοπικής αριστοκρατίας του Μοριά.
Ο βυζαντινός στρατιωτικός οίκος των Ράλλη είναι, αναμφισβήτητα, ο επικρατέστερος όσων επιχειρούσαν στην περιοχή της Πάτρας αποκομίζοντας σημαντικά γαιοκτητικά οφέλη, τα οποία γρήγορα μεταφράστηκαν σε πολιτική δύναμη. Ωστόσο, το δικαίωμα διοίκησης στην περιοχή της Αχαΐας, αν και συνοδεύτηκε από παραφεουδαλικού περιεχομένου παραχωρήσεις σε ιδιώτες, δεν οδήγησε σε αποδιάρθρωση της δημόσιας εξουσίας ή σε αμφισβήτησή της, κατά την υστεροβυζαντινή περίοδο. Πολύ περισσότερο, παρέμεινε αντικείμενο επίμονης διεκδίκησης από τις ίδιες κοινωνικές ομάδες κατά την αμέσως επόμενη περίοδο, όταν όλη η Αχαΐα κατέστη διαφιλονικούμενη περιοχή μεταξύ των Βενετών και των Οθωμανών.